De Mekong Delta.

Dat is een soort van jungle maar dan met heel veel rivieren ertussen. Dus het grootste deel van de tijd hebben we op een boot gezeten en genoten van het uitzicht. Zoveel kokosnoten, palmbomen en bananenbomen heb ik nog nooit bij elkaar gezien!!! Echt supermooi.
Maar tussen die mooie natuur zie je ook wel de armoede van het land. 98% van de huizen zijn houten hutjes op palen langs het water en het water uit de rivier gebruiken ze om af te wassen, kleding te wassen en zichzelf te wassen. Volgens onze gids viel het wel mee met de vervuiling, maar ik vraag me af wat daarvan waar is.

Verder hebben heel veel traditionele fabrieken gezien, van kokosnotensnoepjes, popcorn, rijstverwerking tot noodles. De machines zijn nog zo simpel, gewoon bandoverbrengingen die bloot liggen, wij denken dat we die machines ook nog wel zouden kunnen maken, zo lekker mechanisch en elektronicaloos. Ook nog een krokodillenkwekerij bezocht. Vroeger zaten die gewoon in de Mekong maar door de Agent Orange en andere chemicalien die de Amerikanen nodig vonden om op Vietnam te strooien zijn die verdwenen. Dus nu worden ze hier gekweekt om daarna naar China geëxporteerd te worden en daar opgegeten te worden...

Cai Be

een stadje dat diep in de Mekong Delta ligt. Hier gaat u aan boord aan boord van een luxe jonk waarna een tocht volgt naar de kleurrijke ‘floating market' van Cai Be. De jonk vervolgt zijn weg door een labyrint van grote en kleinere kanalen. Na een bezoek aan een fabriekje waar op kleinschalige wijze rijstproducten worden gemaakt, volgt de lunch. De boottocht gaat verder richting Vinh Long waarbij u kunt genieten van het prachtige landschap en het tijdloze plattelands leven op beide oevers van de rivier..
De Mekong rivier zorgt met zijn enorme delta met vruchtbare gronden voor welvaart in het zuiden en een van de belangrijkste export producten, rijst.
In Cai Be vaar je langs kleurrijke, drijvende markten, hier bieden kooplui in volgeladen boten hun waar aan. Aan boord zie je altijd een stok omhoog staan met daaraan de artikelen gehangen die op de boot worden verkocht. Veel bootjes liggen dicht bij elkaar en drijven handel met iedereen: een uniek gezicht.

Je vaart ook door de kanalen waar de mensen van de Mekong Delta wonen. Enthousiaste kinderen staan op de kant te zwaaien en naar je te roepen. Dit is de vriendelijke bevolking waar het zuiden bekend om staat. Het dagelijkse leven trekt aan je voorbij, terwijl je vaart door kleine dorpjes, langs rijstvelden en een bezoek brengt aan familiebedrijfjes. Hier verwerken ze rijst of maken ze snoep van kokosnoten. Al varende door het labyrint van kanalen bezoek je een van de vele eilandjes in de Mekong; Vinh Long Island.

Rijst is één van de belangrijkste producten in de Mekong Delta. Om een goede indruk te krijgen van de dagelijkse werkzaamheden van de lokale bevolking bezoek je dan ook een rijst en noodles fabriekje. Hier zie je onder andere hoe rijst wordt gepoft en kun je heerlijke traditionele koekjes kopen.

Can Tho

is een gemeente van Vietnam die bestuurstechnisch gezien op gelijke hoogte met de provincies staat. Het ligt op de linkeroever van de Haurivier (sông Hậu) in de Mekongvlakte.

Aardrijkskundig

Can Tho ligt in de tropische regio en kent twee seizoenen: het regenseizoen (van mei tot november) en het droogseizoen (van december tot april). De gemiddelde vochtigheid bedraagt 83%, de jaarlijkse regenval is gemiddeld 1635 mm en de gemiddelde temperatuur is 27°C.

Geschiedenis

In vroeger tijden was Can Tho gekend als "Tay Do" (Tây Đô, de hoofdstad van het westen). De stad was bekend om enkele plaatsen zoals onder andere de stopplaats van Nin Kieu (bến Ninh Kiều) en het veerpont van Can Tho (phà Cần Thơ). Tegenwoordig is met bezig met de bouw van een brug.
Vroeger (van 1976 tot 1991) was Can Tho de hoofdstad van de oude provincie Hau Giang (tỉnh Hậu Giang củ). Aan het eind van 1991 werd de provincie Hau Giang gesplitst in twee provincies: Can Tho en Soc Trang. De stad Can Tho werd dan de hoofdstad van de gelijknamige provincie. In die tijd grensde de stad Can Tho in het noordoosten en het oosten aan Vinh Long, in het zuidoosten aan het district Chau Thanh (huyện Châu Thành), in het zuidwesten aan het district Chau Thanh A (huyện Châu Thành A) en in het westen en noordwesten aan het district O Mon (huyện Ô Môn). De totale oppervlakte van de stad bedroeg 141 km². Volgens de statistieken van 1985 waren er toen 274 duizend inwoners.
De eerste januari 2004 werd de provincie Can Tho gesplitst in de stad Can Tho (met provinciale bevoegdheden) en de huidige provincie Hau Giang.
Na meer dan 120 jaar van ontwikkeling is de stad het belangrijkste centrum van de Mekongvlakte wat betreft economie, cultuur, wetenschap en techniek.

Transport

Door Can Tho lopen enkele interprovinciale weten, zoals de nummer 91 naar An Giang, de 80 naar Kien Giang en de 1A naar de provincies in de Mekongvlakte zoals Soc Trang, Bac Lieu en Ca Mau. Deze laatste wordt onderbroken door de Haurivier, met aan de ene oever de provincie Vinh Long en aan de andere Can Tho. De verbinding wordt verzorgt door een overzetboot. In de toekomst moet een brug deze vervangen.

De stad ligt aan de oevers van de Haurivier (sông Hậu), die deel uitmaakt van het stroomsysteem van de Mekong. Deze laatste stroomt door zes landen en is vooral belangrijk in Laos, Thailand en Cambodja. Schepen transporteren er tot duizend ton en kunnen makkelijk van de voorgenoemde landen naar Can Tho varen. Daarbij heeft de lijn Can Tho - Xa No - Cai Tu een belangrijke verbnding tussen Ho Chi Minhstad, de provincie Hau Giang en de provincie Ca Mau. De stad heeft drie havens: de Haven van Can Tho (Cảng Cần Thơ) die schepen kan ontvangen tot tienduizend ton, de Haven van Tra Noc (Cảng Trà Nóc) met drie grote entrepots met een capaciteit van 40 duizend ton (zodat de haven tot 200 duizend ton goederen per jaar kan verwerken) en de Haven van Cai Cui (Cảng Cái Cui) voor schepen van tien tot twintig duizend ton, met een capaciteit om meer van vier miljoen ton per jaar te verwerken.
De stad beschikt over het vliegveld van Tra Noc (sân bay Trà Nóc).

Economie

De belangrijkste industrie in Can Tho is rijst. In de veeteelt zijn de varkens en het gevogelte het belangrijkst. Verder is toerisme een belangrijke bron van inkomsten, en vooral het ecotoerisme. Er zijn ook heel wat regionale gerechten die bij bezoekers in trek zijn.

In Can Tho zijn enkele universiteiten: de Dai hoc Can Tho (trường Đại học Cần Thơ, Universiteit van Can Tho), de Dai hoc Y Duoc Can Tho (trường Đại học Y Dược Cần Thơ, Geneeskundige Universiteit van Can Tho) en de Dai hoc Tai chuc (Đại học Tại chức, Universiteit voor Werkenden, waar het mogelijk is te studeren en te werken tegelijkertijd).
Er is ook onderzoeksinstituut, het Cuulongdelta-Rijstinstituut (Viện lúa Đồng bằng sông Cửu Long).

terug inhoud