Mammoth Lakes, Californie

Nabij Mammoth Lakes, gecentreerd rond Mammoth Mountain, bevindt zich een van de grootste skigebieden van het land. Verder staat de regio bekend om de hete bronnen, verschillende meren en Devils Postpile National Monument. De belangrijkste publiekstrekkers zijn echter Mono Lake, een zoutwatermeer en Yosemite National Park.

Mammoth Lakes ontstond aan het eind van de negentiende eeuw als mijndorp. Tijdens de hoogtijdagen van de gold rush telde het dorp 1.500 inwoners. Toen de meeste mijnen in de jaren 1880 sloten, bleven er welgeteld tien inwoners over, de rest trok weg op zoek naar nieuw (goud)geluk. Twee decennia later begon het inwonersaantal alweer toe te nemen, met dank aan de toeristen die het gebied ontdekten. Tegenwoordig wonen er circa 8.000 mensen in Mammoth Lakes.

Mono Lake

Mono Lake is een zoutmeer in de Amerikaanse staat Californië, in Mono County. Het ligt tussen de Sierra Nevada en de White Mountains, ten oosten van Yosemite National Park. Mono Lake staat bekend om de grillig gevormde zoutpilaren nabij de zuidwestelijke oever.
Het meer is een zeer productief ecosysteem, en van grote betekenis voor talloze vogelsoorten die in de omgeving leven.
Felisa Wolfe-Simon, een geobiologe betaald door de NASA, heeft in 2010 een tot dan onbekende vorm van leven ontdekt in het meer. Het zou gaan om een microbe waarvan één van de bouwstoffen arseen is in plaats van fosfor. Geen enkel ander ontdekt organisme op Aarde is voor een deel opgebouwd uit arseen. De Amsterdamse hoogleraar Aquatische Microbiologie Jef Huisman was niet overtuigd. Volgens hem waren de kweekjes in het laboratorium waarschijnlijk vervuild met fosfaat.
Al eerder was gevonden dat in Mono Lake een bijzondere microbiologische arseencyclus bestond.
Mono Lake is meer dan 1 miljoen jaar geleden ontstaan, het is een van oudste meren van heel Noord-Amerika. Het heeft een oppervlakte van ruim 150 km². Een van de meest opvallende kenmerken is de aanwezigheid van vreemd gevormde kalksteentorens in het water en op de oever. Deze torens worden tufa’s genoemd.
In december 2010 heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie Nasa bekend gemaakt dat in Mono Lake een unieke nieuwe levensvorm is ontdekt, een bacterie. Alle leven op aarde bestaat uit zes bouwstenen, namelijk uit koolstof, waterstof, stikstof, zuurstof, zwavel en fosfor. De bacterie die nu door Nasa in Mono Lake is gevonden, heeft in het dna geen fosfor als bouwsteen, maar wel arsenicum. Het feit dat levensvormen uit andere bouwstenen kan bestaan dan tot nu toe altijd werd aangenomen wordt als bijzonder belangrijk beschouwd. In theorie is de kans dat zich elders in het heelal levensvatbare organismen kunnen ontwikkelen, door de vondst van deze bacterie groter geworden.
Het ontstaan van de tufa’s
Gedurende het lange bestaan van het meer, zijn er grote hoeveelheden mineralen en zout vanuit de omringende bergen het water ingestroomd. De enige natuurlijke manier waarop het water weer verdwijnt, is verdamping. De mineralen en het zout blijven daarbij achter, en daardoor is het water nu 2,5 maal zo alkalisch en maar liefst 8 keer zo zout als zeewater.
Onder de bodem van het meer bevinden zich zoetwaterbronnen. Het zoete water bevat veel calcium, en dit vermengt zich met het zoute water in het meer. Het calcium verbindt zich met het zout, en deze combinatie slaat op de bodem neer in de vorm van kalksteen. Het duurt vele jaren voordat op deze manier een tufa is gegroeid. De torens in het zuidelijke deel van het meer zijn naar schatting 200 tot 900 jaar oud.

Het waterpeil

Vanaf 1941 vond een drastische afname van de watertoevoer naar Mono Lake plaats. De oorzaak was dat de stad Los Angeles vier van de vijf voornaamste stromen die eerst in het meer uitmondden, voor de watervoorziening van de stad ging gebruiken. De gevolgen voor het ecosysteem van het meer waren dramatisch; het waterpeil zakte meer dan 12 meter, en de tufa’s kwamen steeds meer boven de oppervlakte van het water uit. Een deel van de torens ligt zelfs helemaal niet meer in het water, en de groei van die tufa’s is daardoor gestopt. Pas in 1994 werd aan dit proces een halt toegeroepen; Mono Lake wordt nu beschermd, en men heeft maatregelen getroffen waardoor het waterpeil langzaam weer stijgt.

  South Tufa Area

Het drukst bezochte gedeelte van Mono Lake is de South Tufa Area. Je bereikt deze plek door enkele mijlen ten zuiden van Lee Vining de afslag Highway 120 East te nemen (richting Benton). Enkele mijlen verder begint een korte, eenvoudig begaanbare onverharde weg. Aan het eind daarvan ligt een parkeerplaats op een paar honderd meter afstand van de oever van het meer. Een bezoek aan de South Tufa Area kost $ 3,- voor volwassenen, kinderen tot 18 jaar mogen het gebied gratis bezoeken. The America the Beautiful Pass is geldig (info 2009). In de South Tufa Area zie je een van de grootste verzamelingen tufa’s, en een groot deel daarvan ligt op de oever. Je kan hier dan ook tussen de prachtige kalksteenformaties lopen. Opvallend is de aanwezigheid van ongelooflijk veel kleine, zwarte vliegen. Deze alkali flies horen tot de zeer weinige diersoorten die zich kunnen aanpassen aan het uitzonderlijk alkalische, zoute water van Mono Lake. In het water komen miljoenen 1 centimeter lange garnaaltjes (brine shrimp) voor. De alkali flies en brine shrimp dienen als voedsel voor de meer dan 80 vogelsoorten, die tijdens de migratietijd in de lente en de zomer het meer bezoeken.

  terug inhoud