Death Valley

Grootte : 13.648 vierkante kilometer
Hoogte : variërend van 86 meter onder het zeeniveau (Badwater) tot 3.368 meter boven het zeeniveau (Telescope Peak).
Nationaal Park sinds : 31 oktober 1994
Aantal bezoekers in 2010 : 984,775
Death Valley is een dal in de Verenigde Staten, voor het overgrote deel in de staat Californië en een klein deel in de staat Nevada . Het gebied is omringd door bergen en maakt deel uit van het Grote Bekken en de Mojavewoestijn. Het dal is onderdeel van het iets grotere Nationale Park met dezelfde naam.
In Death Valley National Park zijn naast woestijn ook zoutvlakten, rotsformaties, canyons, zandduinen en bergen.

Geschiedenis

Het dal kreeg zijn naam in 1849 tijdens de Gold rush. De naam werd gegeven door immigranten die de vallei wilden oversteken op weg naar het goud. Volgens het verhaal zou men proberen door de vallei te trekken met een grote groep om naar het goud te komen. Men raakte de weg kwijt en was bang dat men zou omkomen. Er werd besloten om in twee groepen verder te gaan. Eén groep zou daarbij geheel omgekomen zijn, de andere groep zou het gehaald hebben. Wanneer men de vallei uitliep, zou een vrouw zich hebben omgedraaid en hebben gezegd: "Goodbye, Death Valley". Hier zou de vallei zijn naam aan te danken hebben.
In de jaren 1850 werd er ook goud en zilver in Death Valley aangetroffen. In 1880 werd borax aangetroffen en gewonnen. Het werd uit het gebied vervoerd met wagens getrokken door muilezels. Al snel bleek deze manier van vervoer onrendabel en werd de boraxwinning beëindigd. Niettemin werd Christian Brevoort Zabriskie (de onderdirecteur van de Pacific Coast Borax Company) een bekende naam: Zabriskie Point is naar hem vernoemd.
Death Valley werd pas in 1994 door president Bill Clinton tot National Park gemaakt, het was wel al sinds 1933 een National Monument, maar het werd uitgebreid tot de grootte die het vandaag heeft.

Klimaat

Death Valley is de heetste plek op aarde en de droogste plek van Noord-Amerika. De hoogste temperatuur die hier ooit gemeten is 56,7 °C, in Furnace Creek, een woestijndorp, op 10 juli 1913. Het gebied is zo droog omdat er een aantal bergruggen ligt tussen de vallei en de Stille Oceaan. Wolken regenen leeg op deze bergruggen, waardoor er in Death Valley vrijwel nooit regen valt, minder dan 50 mm per jaar. Bovendien ligt het gebied zeer laag, in Death Valley bevindt zich het laagste punt van de Verenigde Staten. Dit laagste punt bestaat uit een zoutmeer, Badwater genoemd, en ligt 86 m onder de zeespiegel. In de maanden juli en augustus worden extreem hoge temperaturen gemeten, oplopend tot 55 graden Celsius of hoger. De hoogste gemiddelde maximumtemperatuur bedraagt 46,6 °C in de maand juli. Vanaf mei tot september overschrijdt het kwik geregeld de 50 graden grens.
Ook al valt er weinig regen, er kunnen in de canyons onderaan de bergen toch overstromingen optreden. De bodem kan, o.a. door het vrijwel ontbreken van plantengroei, vrijwel geen water opnemen. Een voorbeeld is Golden Canyon, waar de wegverharding in 1976 is weggespoeld.

Flora en fauna

Er leven nog steeds dieren en planten, maar die hebben zich gedurende al die jaren moeten aanpassen aan de veranderingen in het klimaat. Een voorbeeld hiervan is de kangoeroerat, lid van de familie van de wangzakmuizen, hij kan maanden zonder drinken overleven. Hij onttrekt namelijk water van de zaden die hij eet, hij concentreert zijn urine, zodat hij minder water verliest als hij plast, en hij haalt zelfs het water uit de lucht die hij uitademt. Hij leeft ook 's nachts om de hitte van het zonlicht te vermijden. De chuckwalla, de grootste hagedis van het park, gebruikt zijn lichaam als een provisiekamer en een kantine. Deze vegetariër eet als de planten bloeien na een regenbui en maakt lichaamsvet aan voor moeilijkere tijden. Het water uit zijn voedsel slaat hij ook op in zijn lichaam, juist genoeg om te kunnen overleven zonder te drinken. Hij ontsnapt aan roofdieren door in een scheur in de rotsen te kruipen en daar zijn longen tot drie maal hun normale grootte op te blazen en zo het roofdier af te schrikken.
In het zoute water van enkele beken komt een bijzondere vis voor die in het zout en de hitte weet te overleven, de Cyprinodon salinus. Deze killivis is het levende bewijs dat het vroeger natter was in Death Valley. Duizenden jaren lang tot ongeveer 10.000 jaar geleden had Death Valley grote meren, gevoed door veel regen en het smeltwater van de gletsjers uit de ijstijd op de nabijgelegen bergen. Het klimaat werd droger en de meren droogden op en dwongen zowel mensen als vissen naar permanente waterbronnen te verhuizen. Sinds die tijd heeft de Cyprinodon salinus overleefd in geïsoleerde bronnen met water op een temperatuur van 35° Celsius en in stromen waar het beetje water al vijf keer zo zout is als het water van de oceaan.

Bevolking

In Death Valley wonen de Timbisha-indianen, sinds tenminste 1000 jaar. Een nederzetting bevindt zich bij Furnace Creek. De naam Death Valley is niet door deze indianen aan de vallei gegeven; in hun taal heet de vallei tümpisa, wat rotsverf betekent. Dit verwijst naar de rode oker die in Death Valley aangetroffen wordt.

Bezienswaardigheden

• Artist's Drive en Palette: een onverharde weg met zicht op gesteenten met verschillende kleuren

Artist's Drive en Palette (Nederlands: de weg en het palet van de kunstenaar) is een gebied in Death Valley, een nationaal park in het westen van de Verenigde Staten. Het kreeg zijn naam omdat het gesteente hier een aantal kleuren vertoont die men elders in de natuur weinig aantreft.
Artist's Drive, een 16 km lange, verharde weg (eenrichtingsverkeer), brengt de bezoeker langs een puinwaaier die wordt gevoed door een diepe canyon in de Black Mountains. Artist's Palette wordt gevormd door het meest kleurrijke deel, gesteente dat van vulkanische oorsprong is. De kleuren zijn het resultaat van oxidatie van mineralen die ontstonden toen gesteente werd onderworpen aan hoge temperatuur en druk. De rode, roze en gele kleur is afkomstig van ijzerzouten, groen van mica uit tufsteen en mangaan zorgt voor purperen schakeringen.

De rotsformaties getuigen van een periode tijdens het mioceen toen de aarde hier extreme omstandigheden kende door explosies van vulkanen. De laag die zij achter lieten zou 1500 m dik zijn. Verder zijn hier afzettingen van een zoutvlakte aanwezig die typisch zijn voor Death Valley zoals haliet en borax. Ook hydrothermale circulatie beïnvloedde dit gebied.

• Badwater: de laagste plek van Noord-Amerika, een zoutvlakte 86 m onder de zeespiegel

Badwater is een bekken in Death Valley, Californië, dat genoteerd staat als het laagste punt in Noord-Amerika, 85,5 m onder de zeespiegel.
De plaats zelf bestaat uit een kleine poel ontstaan uit een bron vlak naast de weg. De grote hoeveelheid zout uit het omliggende bekken zorgt er echter voor dat het water in de poel niet drinkbaar is, vandaar de naam "Badwater" (slecht water). In de poel kunnen toch enkele planten en dieren overleven, zoals pickleweed en de badwaterslak.
Het laagste punt van het bekken is eigenlijk niet de poel zelf, maar ligt enkele mijlen verderop westwaarts en varieert van positie.

• Dante's View: een hooggelegen plaats (1669 m) van waar men zicht heeft op Death Valley

Dante's View (Nederlands: het uitzicht van Dante) is een uitzichtpunt in Death Valley, een dal in de Verenigde Staten. Dante's View ligt 1669 m boven de zeespiegel terwijl het vlakbij gelegen Badwater 85,5 m onder de zeespiegel ligt. Vanaf dit meest hooggelegen punt in de omgeving kan men bij goede weersomstandigheden Mount Whitney zien. De naam is een verwijzing naar de Italiaanse schrijver Dante Alighieri en zijn beschrijving van diepte van de hel in De goddelijke komedie.

Furnace Creek, een van de schaarse bewoonde plekken in de vallei, ligt 25 km noordwaarts. De weg naar Dante's View leidt in de laatste kilometers via een aantal haarspeldbochten naar een parkeerplaats. Vanaf daar voert een kort wandelpad naar het uitzichtpunt.
Dante's View maakt deel uit van de Black Mountains in de Amargosa Range, een vulkanisch gebied tijdens het Mesozoïcum.

• Devil's Golf Course: een vlakte bedekte met een 1 tot 2 m dikke laag haliet

Devil's Golf Course (Nederlands: golfterrein van de duivel) is een vlakte in Death Valley bedekt met een dikke laag haliet. De vlakte is geërodeerd door wind en water. De benaming van deze plek, een paar kilometer te noorden van Badwater, komt uit een gids over Death Valley uit 1934 waarin de plaats werd beschreven als een terrein waar alleen de duivel golf kan spelen.
De zoutlaag is afgezet door meren, waaronder het verdwenen Lake Manley dat 130 km lang was en 180 m diep.

• Furnace Creek: een nederzetting in Death Valley

Furnace Creek is een plaats (census-designated place) in de Amerikaanse staat Californië, en valt bestuurlijk gezien onder Inyo County.
In Furnace Creek is het hoofdkwartier van het Death Valley National Park, alsook twee van zijn grootste toeristische faciliteiten, de Furnace Creek Inn en het Ranch Resort. Het golfterrein gelegen in de Ranch is het laagste ter wereld, nl. 214 voet onder de zeespiegel. De meeste van de slaapaccommodatie is gesloten tijdens de zomer, doordat de temperatuur er de 52 °C kan overschrijden. Er is ook een bezoekerscentrum en tankstation in Furnace Creek. Het dorp wordt omgeven door een aantal kampplaatsen.
De luchthaven van Furnace Creek is gelegen op ongeveer 3/4 mijl ten westen van het hoofdkwartier.
Furnace Creek zou ook recordhouder zijn van de hoogste temperatuur ooit gemeten in de VS, en mogelijk ook de hoogst gemeten ter wereld, nl. 56.7 °C op 10 juli 1913 (het record van Azizia wordt betwist).
Furnace Creek was voorheen ook de basis van operaties in Death Valley voor de Harmony Borax Works dat in 1890 werd opgekocht door de Pacific Coast Borax Company.
Bronnen in de Amargosa Range creëerden een natuurlijke oase in Furnace Creek. Deze bronnen zijn echter sterk verminderd doordat het water in het dorp wordt verdeeld.

Demografie

Bij de volkstelling in juli 2007 werd het aantal inwoners vastgesteld op 30. De Timbisha-indianen hebben eeuwenlang de streek bewoond. Zij hebben grotendeels gezorgd voor de bouw en het behoud van de faciliteiten in Furnace Creek en maken nog steeds het grootste deel uit van de permanente bevolking.

Geografie

Volgens het United States Census Bureau beslaat de plaats een oppervlakte van 80,1 km², waarvan 80,1 km² land en 0,0 km² water. Furnace Creek ligt op ongeveer -55 m onder zeeniveau en is hiermee de laagst gelegen plaats in de VS vastgesteld door het USCB.

Geschiedenis

In 1881 ontdekten Aaron en Rosie Winters borax in deze streek. Zakenlieden kochten het gebied op en startten met de exploitatie van het mineraal. De firma kreeg vooral bekendheid omdat het vervoer van borax vanaf Furnace Creek naar het dichtstbijgelegen spoorwegstation, in Mojave, met het Twenty Mule Team gebeurde. in de periode 1882-83 werd het borax afgeleverd in Daggett.
Achttien muilezels en twee paarden trokken twee karren gevuld met borax, proviand en een watercontainer van 4500 l over het 270 km lange traject doorheen Death Valley en de Mojavewoestijn. De wielen van de wagens waren 2,1 m hoog en samen met de trekdieren was de stoet meer dan 30 m lang. Het totale te verplaatsen gewicht bedroeg iets meer dan 33 ton.

Harmony Borax Works

• Harmony Borax Works: hier werd borax ontgonnen.
  De Harmony Borax Works is de naam van een firma die borax ontgon in een gebied vlak ten noorden van Furnace Creek, een plaats in Death Valley in de Verenigde Staten. In 1890 werd Harmony Borax Works opgekocht door de eigenaars van de Pacific Coast Borax Company. Men zocht naar allerlei grondstoffen in Death Valley en ook naar goud. Borax bleek ten slotte het meest winstgevend.

Chinese arbeiders die men rekruteerde in San Francisco schepten het mineraal op en vervoerden het in karren naar de raffinaderij. Ze hadden hun land in de 19e eeuw verlaten om te ontsnappen aan de barslechte levensomstandigheden daar. In Death Valley verdienden ze 1,30 $ per dag. Daarvan moesten ze de kost voor onderdak en voeding uit de fabriekswinkel betalen.
Omdat de kost van het transport hoog was, werd borax al gedeeltelijk geraffineerd in Furnace Creek. Toen werd borax gebruikt door smeden, huisvrouwen, melkboeren, pottenbakkers en begrafenisondernemers. De ontginning van borax stopte in 1888 omwille van de financiële moeilijkheden van een van de eigenaars. Het ontginnen van borax elders in de streek bleek lucratiever. In totaal ontgon men 9000 ton.

• Mesquite Flat Sand Dunes: een duinengebied bij Stovepipe Wells

De meest zichtbare (maar niet de grootste) duinen in Death Valley National Park zijn de Mesquite Flat duinen. Een kleine parkeerplaats gelegen langs de snelweg 190 drie kilometer ten zuiden van Stove Pipe Wells biedt een goede uitvalsbasis voor een trektocht uit naar de duinen
Er is geen formeel spoor te volgen, net voor het hoge zand , zijn ze bereikbaar binnen een halve mijl.

Doorkruis de bergkammen en kies het punt van je keuze.
Het hoogste duin stijgt 100 meter boven de bodem van de woestijn.
De Mesquite Flat duinen vormen in het midden van een Y-vormige vallei.
That geography lead to the creation of the dunes and also makes for vast views. In some areas, the sand has dried to form hard clay, which lies on the desert floor cracked in polygon shaped patterns.
Dat geografie tot de oprichting van de duinen en ook zorgt voor enorme weergaven leiden.
In sommige gebieden, heeft het zand gedroogd tot formulier harde klei, die op de woestijn verdieping ligt in veelhoek vormige patronen gekraakt.

• Racetrack Playa: een zoutvlakte

Racetrack Playa of The Racetrack is een droog meer en zoutvlakte (playa) in het noordwesten van de Death Valley, in Death Valley National Park (Californië). De vlakte ligt op 1130 meter boven zeeniveau. Ze is noord-zuid geörienteerd en is 4,5 km lang en 2 km breed. De vallei is opmerkelijk plat: het noordelijke uiteinde is slechts 1,5 inches hoger dan het zuidelijke.
Racetrack Playa ligt in een klein endoreïsch bekken tussen de Cottonwood Mountains in het oosten en de Nelson Range in het westen. Bij zware regenval kunnen er zich plassen vormen op de zoutvlakte. Het opgedroogde laagje modder dat achterblijft nadat het water verdampt is, laat uiteindelijk een mozaïek van veelhoeken na.
Een van de zich mysterieus verplaatsende stenen op Racetrack Playa.
Op de zoutvlakte liggen een aantal losliggende rotsen die sailing stones worden genoemd. Die stenen verplaatsen zich, zonder de tussenkomst van mensen of dieren, over de zoutvlakte en laten daarbij sporen achter, die de illusie wekken dat er op Racetrack Playa gereden wordt. Hoe die stenen zich verplaatsen, is nog niet duidelijk.

• Scotty's Castle: een historische villa in Spaans-koloniale revivalstijl

Scotty's Castle, ook Death Valley Ranch genoemd, is een villa in de Grapevine Mountains in het noorden van de Death Valley in de Amerikaanse staat Californië. Het gebouw in Mission en Spanish Colonial Revival-architectuur is geen echt kasteel en behoorde nooit toe aan "Scotty". Het hele complex staat genoteerd op het National Register of Historic Places als het Death Valley Scotty

Historic District.

Geschiedenis

Walter Scott was een prospector en oplichter die mensen liet investeren in onbestaande goudmijnen. Eén van zijn slachtoffers was Albert Johnson, een miljonair uit Chicago. Toen Johnson erachter kwam dat de mijn bedrog was, vergaf hij Scott en werden ze goeie vrienden. Johnson kocht de Staininger Ranch in Grapevine Canyon, in de Death Valley, en begon er rond 1922 een villa voor zichzelf en zijn echtgenote te bouwen. In 1925 werden er enkele specialisten, waaronder architect Martin Dubovay, ingeschakeld om het huis beter en mooier te maken. Bessie, Johnsons echtgenote, noemde het resultaat "old Provincial Spanish". De gebouwen vertonen Spaanse, Mexicaanse en mediterrane invloeden. De bouw kostte tussen 1,5 en 2,5 miljoen dollar.
In 1931 werden de projecten stilgelegd door de gevolgen van de Grote Depressie. In datzelfde jaar kwam Johnson erachter dat hij het kasteel op land had gebouwd dat niet echt van hem was, maar van de overheid. Toen die fout in 1935 werd rechtgezet, was het al te laat om de werken verder te zetten: Johnsons verzekersmaatschappij was in 1933 failliet gegaan. Om rond te komen, verhuurden de Johnsons kamers aan bezoekers. Ze hoopten dat de National Park Service de villa zouden kopen, wat het agentschap ook deed in 1970. In zijn testament had Johnson het kasteel aan de Gospel Foundation geschonken, op voorwaarde dat Scott er kon blijven wonen. Scott stierf in 1954 en ligt op de heuvel achter Scotty's Castle begraven.
De National Park Service organiseert gegidste bezoeken aan Scotty's Castle, waarbij de parkrangers gekleed zijn in de stijl van de jaren 30. Vermeldenswaardig is de muziekkamer waar een orgel wordt bespeeld dat werkt op waterdruk van de bron. Er worden nu nog regelmatig concerten georganiseerd waarbij de bezoekers geheel in stijl gekleed zijn.

• Stovepipe Wells: naast Furnace Creek een van de schaarse bewoonde plekken in de vallei.

• Ubehebe Crater: een vulkaankrater

Na een rit van 33 mijl splitst Scotty's Castle Road zich in tweeën. Via de linkse vertakking kan je nog 5 mijl verder rijden, in noordwestelijke richting. Je komt hier terecht in een haast surrealistisch landschap, ontstaan door vulkanische activiteiten. De eruptie die de Ubehebe Crater (ruim 800 meter breed en 235 meter diep) heeft doen ontstaan, moet gigantisch geweest zijn. Ubehebe is een Indiaanse naam, het betekent: grote mand in een rots.

• Ubehebe Crater Trail
  
  (2400 meter - om de rand van de krater)
  De krater ligt direct bij de parkeerplaats. Je kan om de rand van de krater heen wandelen, ook kan je naar de bodem van de krater afdalen. De klim omhoog is dan wel behoorlijk zwaar!

Zabriskie Point:

vandaar heeft de bezoeker een panoramisch zicht op de geologische verscheidenheid van deze streek

Zabriskie Point is een bekend uitkijkpunt in het Death Valley National Park in Californië. Het is één van de heetste plekken op aarde en wordt gekenmerkt door zijn pastelkleurige golvende duinlandschap waar zo goed als niets leeft.

De plek is vernoemd naar de Amerikaanse zakenman en onderdirecteur van de Pacific Coast Borax Company: Christian Brevoort Zabriskie (1864 - 1936).
Zabriskie Point is tevens de titel van een film van Michelangelo Antonioni uit 1970. Een klein gedeelte van de film speelt zich ook daadwerkelijk af op deze plaats.
Toiyabe National Forest is een van de grootste natuurparken van Nevada en strekt zich uit van oostelijk Californië tot centraal Nevada. De uitgestrektheid van het gebied maakt dat het park moeilijk onder een categorie te plaatsen valt: een wijde variëteit aan natuurbiotopen wisselen elkaar af.

terug inhoud