Etara

Eigenlijk zit de weg naar Tryavna vol met symbolen uit de geschiedenis van dit land. In het dorp Etara houden we halt bij een openluchtmuseum, dat in 1963 werd opgericht door een leraar, om te voorkomen dat de oude ambachten zouden verdwijnen. De plaats is te vergelijken met Bokrijk, maar dan veel kleinschaliger en intensiever uitgebouwd. In de hoofdstraat zijn verschillende ambachtslieden bezig met keramiek, smeedwerk, kleding... Hun authentieke werkplaatsen zijn uit eenvoudige materialen gebouwd. We verwijlen een tijdje in het atelier van de icoonschilders, waar uitleg vragen in het Engels perfect kan. Vóór 1989 werkten deze mensen voor de overheid, maakten ze gratis gebruik van de werkplaatsen en was particuliere verkoop ondenkbaar. Nu verkopen ze wel en graag aan toeristen, want ondertussen moeten ze huur betalen. Voor velen onder hen was het even wennen aan de ommekeer.

Knabbelend op een zachte koek van de plaatselijke bakker begeven we ons naar de watermolen en een aantal werkhuizen, waar onder andere tin wordt gegoten en hout wordt verwerkt. Het leuke en speciale aan deze plaats is dat alle machines door waterkracht worden aangedreven. Het is afkomstig van een zijrivier van de Jantra, de Sivak, die door het dorp stroomt.

 

overzicht inhoud

index